ورزشهای رزمی ژاپنی

تقسیم بندی هنرهای رزمی :

ورزش های رزمی ژاپنی را می‌توان به سه گروه « مسلح » ، « بی‌سلاح » و « مسلح و بی سلاح » تقسیم می‌شوند.

۱ . ورزشهای رزمی مسلح

• مهارت‌هایی چون تیراندازی با کمان، نبرد با نیزه و شمشیرزنی را شامل می‌شود.
• امروزه برخی مهارت‌های مبارزه با سلاح همچون کِندو (شمشیرزنی ژاپنی) و کیودو (تیراندازی با کمان ژاپنی) به عنوان یک رشتهٔ ورزشی تمرین می‌شوند.

۲ . ورزشهای رزمی بی سلاح

• رشته‌های مبارزهٔ بی‌سلاح ورزشهای رزمی ژاپنی بر ضربات دست و پا تأکید دارند .
• رشته‌های بدون سلاحی همچون کاراته، جودو و جوجیتسو نیز به عنوان روش‌های دفاع شخصی تمرین می‌شوند.

۳ . ورزشهای رزمی مسلح و بی سلاح

• به هنرهای رزمی اشاره دارد که علاوه بر مبارزهٔ بی سلاح، مبارزهٔ مسلح نیز وجود دارد.
• هنرهای رزمی آیکیدو و هاپکیدو هم به عنوان هنرهای رزمی بی سلاح و مسلح تمرین می‌شوند.

انواع شاخه های هنرهای رزمی ژاپنی :

۱ . ورزش رزمی بوکس

• اولین مبارزات این نوع ورزش رزمی در سال ۱۸۸۷ بود که این ورزش در ژاپن باب شد.
• قوانین حاکم بر بوکس حرفه ای ژاپن تحت نظر کمیسیون بوکس همین کشور تنظیم شده اند تا بوکسورها را به مبارزه در داخل کشور خود تشویق کنند.
• به همین دلیل است که تعداد اندکی از بوکسورهای ژاپنی در پی بدست آوردن مقام های بین المللی هستند.
• قهرمانان بوکس ژاپنی معمولا در دنیا شناخته شده نمی باشند.

۲- پرورسو Puroresu

• Puroresu در واقع کوتاه شده ی Pro Wrestling از ورزشهای رزمی ژاپنی است.
• علی رغم تمام تلاش هایی که برای ورود این ورزش به ژاپن در اوایل قرن بیستم انجام شد، تا سال ۱۹۵۱ در این کشور پا نگرفت.
• بخش زیادی از گسترش این ورزش مرهون اولین ستاره ی بزرگ آن یعنی ریکیدوزان (کشتی گیر سابق سومو با ملیت کره ای-ژاپنی) است که در دوران بحران هویت پس از جنگ، قهرمانی را به ژاپن هدیه داد.
• از جمله کشتی گیران محبوب معاصر دیگر می توان به جاینت بابا، آنتونیو اینوکی و تایگر ماسک (گروهی چهار نفره که به نوبت ماسک به چهره می گذاشتند) اشاره نمود.
• پورورسو مانند همتای آمریکایی خود داستان محور نبوده و بیشتر با جنبه های ورزشی سر و کار دارد چرا که بیشتر کشتی گیران این رشته رزمی کار بوده اند.

۳- کاراته (KARATE):

• کاراته نوعی دفاع و مبارزه با دست خالی و بدون استفاده از سلاح از ورزشهای رزمی ژاپنی است.
• ورزش رزمی ژاپنی کاراته بدون استفاده از سلاح و با تکیه بر حرکات سریع دست و پا می باشد.(مشت زدن و لگد زدن).

سبک های کاراته عبارتند از:

شوتوکان (SHOTOKAN) – کیوکوشین (KYOKUSHINKAI) – وادوریو (WADO-RYU) – شورین ریو(SHORIN-RYU) – بودوکان (BUDOKAN) – شیتوریو(SHITO-RYU) – گوجوریو(GOJU-RYU) – اوچی ریو (UECHI-RYU)

۴- آیکیدو (AIKIDO):

• این دفاع به معنای “امتزاج” و از ورزشهای رزمی ژاپنی است.
• از ورزشهای رزمی ژاپنی-هنری رزمی شامل قفل شدنها، حرکات سریع، پرتابها و هماهنگ سازی. 
• آیکیدو بخاطر احترام خاصی که به حریف و وجود انسان دارد و امروزه به عنوان مادر هنرهای دفاع شخصی در جهان شناخته شده است.
• این ورزش زیبا برای شما اعتماد به نفس و روح و ذهنی سرشار از انرژی به ارمغان می آورد و در آیکیدو تکنیک‌های نرم‌تر، آهسته‌تر و پیوسته‌تر را به کار می‌گیرند.
• اهتمام به تمرینات و پشتکار و دقت و پیگیری مستمر ، از لوازم فراگیری این ورزش است.

۵- جودو(JUDO):

• ورزش جودو سبکی از دفاع رزمی ژاپنی با روش ملایم است.
• ورزش رزمی ملایم ژاپنی-ورزشی رزمی بر مبنای پرتاب کردن بدن به سمت مخالف ( کنار کشیدن از ضربه حریف) برای رسیدن به پیروزی.

۶- ورزش سومو :

• سومو همواره به عنوان ورزش ملی شناخته شده و از قدیم از ورزشهای رزمی ژاپنی مطرح بوده است.
• الهام بخش این ورزش در اصل مراسم شینتو (کشتی انسان با یک خدا) بوده و مسابقات حرفه ای آن در سال ۱۶۴۸ در معبد Tomioka Hachiman-gu توکیو آغاز شد.

در این ورزش دو روش برای ادعای قهرمانی وجود دارد :

• اول اینکه حریف خود را به بیرون رینگ بیندازید.
• دوم اینکه اگر هر بخشی از بدن حریف شما به غیر از پاها با زمین تماس داشته باشد، شما برنده اعلام می شوید.
• موارد دیگری نیز برای بی کفایتی تعریف شده و آن زمانی است که کمربند کشتی گیر یا ماواشی باز شود.

۷ – جوجیتسو (JU-JITSU):

• در واقع این دفاع به معنای “مهارت ملایم” می باشد.
• یکی از ورزشهای رزمی ژاپنی با تکیه بر حرکات دست است .

۸ – جوجوتسو (JOJUTSU):

• ورزش رزمی که با یک چوب ۱٫۵ متری بنام جو(JO) انجام میگیرد.
• به آن جودو(JODO) نیز اطلاق میگردد.

۹ – بوجوتسو (BOJUTSU):

• ورزش رزمی بوجوتسو که در آن روش حمله و دفاع شخصی با سلاحی موسوم به بو(BO) انجام میگیرد طرفداران زیادی دارد.

۱۰- گوشین جوجیتسو(GOSHIN JUJITSU):

• ورزش رزمی مخصوص دفاع شخصی است که در ایران هم برای هنرجویان علاقمند آموزش داده می شود.
• در حقیقت یکی از سبک های مبارزه زمینی و گلاویزی می باشد.
• تمرکز اصلی سبک های گلاویزی در هنر های رزمی این است که به هنرجو آموزش داده شود که چگونه حریف خود را به زمین بزند .
• یا به جایی بکشاند که بتواند به وضعیت غالب و تسلط دست یابد و در انتهای مبارزه بتواند حریف را ناکار کند.

۱۱- جیتسو و یا جوتسو(JITSU/JUTSU):

• پسوندی به معنی فنون اطلاق میشود..
• به ورزشهای رزمی که برمبنای انجام دادن صحیح تکنیک ها و بکارگیری آنها در مبارزه مقابل حریف متمرکز است، گفته میشود.

۱۲- کمپو و یا کنپو (KEMPO/KENPO):

• کمپو سبکی از کاراته است که در آن از تکنیک های تعادل و ضربه زدن به برخی نقاط حساس و حیاتی بدن حریف بهره میگیرد.
• این نوع شاخه ای از ورزشهای رزمی ژاپنی است که کاربرد دفاع شخصی، بهبود سلامت و مراقبه را دارد.

۱۳- بوتوجوتسو(BOTOJUTSU):

• یکی از سبک های وابسته به سلاح و یک ورزش رزمی ژاپنی ، هنر آختن و بریدن با شمشیر می باشد که طرفداران خاص خود را دارد.

۱۴- لایدو (LAIDO):

• یک نوع ورزش رزمی ژاپنی است که یکی از سبک های وابسته به سلاح است و به آن هنر آختن شمشیر از نیام گفته می شود.