ورزش رزمی کونگ فو

ورزش رزمی کونگ فو چیست؟

واژه ی کنگ فو مربوط به هنر رزمی چینی است.
اصل ورزش رزمی کونگ فو به مکانی به نام معبد شائولین برمی گردد که در آن راهبان برای سلامتی یا دفاع شخصی کنگ فو کار می کردند.
اولین معبد شائولین یک مکان بودایی بود که در سال ۳۷۷ قبل از میلاد در استان هنان چین ساخته شد.
در سال ۵۲۷ قبل از میلاد، یک شاهزاده بودایی به نام بودهیدهرما یا دا مو در چین برای تعلیم مذهبی به معبد سفر کرد و راهبان این مکان را ضعیف و بیمار یافت.
دامو برای تقویت راهبان، خود را در یک اتاق به مدت ۹ سال برای تفکر محبوس کرد.
درنهایت، منجر به پیدایش یی جین جینگ یا یک سری تمرین تقویتی وانرژی زا یا هنررزمی شائولین شد.

مردم چین ارزش زیادی برای این ورزش قائل هستند چرا که حس می کنند کنگ فو به آنها احترام، صبر، تواضع و اخلاق می آموزد.

هر سبک کنگ فو شامل تکنیک های ملایم و سخت است.
بسیاری از مردم بر این باورند کنگ فو یک سبک خارجی و تایجی کوان یک سبک داخلی است.
درحالیکه بیشتر سبک های کنگ فو روی پیشرفت خارجی تکیه دارند و تمامی سبک های کنگ فو شامل اجزای داخلی و خارجی هستند.

سبک چنگال عقاب کنگ فو یا اینگ جو پای در چینی یکی از قدیمی ترین، کامل ترین و پیچیده ترین سبک های شائولین است و برای ضربات محکم و پرتابی و ضربات پرفشار خود شناخته می شود.
سبک چنگال عقاب در سال ۱۱۳۰ وقتی مغول ها به چین حمله کردند و ژنرال یو فیی این سبک را از اسقف شائولین یاد گرفت روی کار آمد.
این سیستم جنگاوری طی سال ها از طریق راهبان شائولین به شاگردان خود در معبد شائولین گسترش یافت.

تمامی تکنیک های این سبک از طریق شام لونگ به آمریکا برده شدند که وی از معلمین این سبک چنگال عقاب در دنیا تلقی می شود.

شما در اولین کلاس از شرایط بدن خود اطلاع پیدا می کنید.
پس از یک ماه، در قدرت بازوان و پاهای خود و تمرکز و سلامتی رشد چشمگیری احساس خواهید کرد.
پس از دوره ی شش ماهه ی اول، حرکات اصلی کنگ فو را یاد می گیرید و انرژی شما به گونه ای غیرقبال باور افزایش پیدا می کند.
پیشرفت بدون صدمه و آسیب نیز محتمل است زیرا همانند معلمان چینی کنگ فو، ما به ماهیت حرکات، اهداف آنها و آموزش درست آنها احاطه پیدا می کنیم.

فلسفه ی هنرهای رزمی چینی مربوط به جنگجویان قاتل نیست بلکه مربوط به بودایی هایی با هدف طول عمر بیشتر است.
خشونت و جنگاوری باورنکردنی در برخی هنرهای رزمی دیده می شود.
رفتارهای خشن در کنگ فو دیده نمی شوند زیرا ماهیت این ورزش ایجاد آرامش ذاتی، جلوگیری از خودخواهی و خشونت است.

تکنیک های هنرهای رزمی به چهار بخش تقسیم می شوند: ضربه با مشت، ضربخ با پا، قلاب و پرتاب و گرفتن و قفل کردن مفاصل.
یک هنر رزمی چینی با نوع خاصی حمله و دفاع سروکار دارد.
سایر هنرهای رزمی مانند کاراته، جودو و تکواندو تنها در یک یا دو دسته از موارد فوق جای می گیرد.
به دلیل ماهیت این هنرهای رزمی، ورزشکاران این رشته ها نمی توانند پاسخگوی حملات خارج از این دسته ها باشند.

منظور از سلامتی توانایی خواب راحت، کار پر انرژی، تفکر درست و آرامش است.
منظور از تندرستی سلامتی فیزیکی نیست بلکه توانایی واکنش سریع، تحمل شرایط سخت و تمرکز بدون خستگی است.
کونگ فو بهتر از سایر هنرهای رزمی برای سلامتی و تندرستی است.
در شنا، دویدن و کاراته تندرستی با افزایش سن کم می شود ولی در کنگ فو ارتقا می یابد.
کونگ فو فراتر از فعالیت جسمی است و ساختارهای درونی و ذهنی را نیز بهبود می بخشد.

تعلیم کنگ فو روی پیشرفت اخلاقی و جسمی و ارزش هایی مانند وقار، شجاعت، صبر و شکیبایی تمرکز دارد.
ماهیت اصلی این ورزش وابسته به فرایند طولانی شخصیت سازی است.
ارزش هایی همچون صبر، شکیبایی، نظم، وفاداری و آرامش از لوازم پیشرفت هستند که از طریق کونگ فو حاصل می شوند.

دفاع شخصی از لوازم هنرهای رزمی چینی است.
تعلیم درست کنگ فو در راستای آموزش صبر، جلوگیری از نزاع و دفاع در برابر دیگران است.
دفاع شخصی درکونگ فو برای مواقع غیرجنگی و نزاعی مانند مصاحبه کاری یا امتحان مدرسه کارآیی پیدا می کند.